Love and affection
a dire concoction
when it is spit and gargled
when love feeds hate and the self becomes untempered
let it be known-let it be remembered
attempts feeble and weak
serenity I seek
hate me not at that point
you are my bane, you I appoint
Martial Arts Tricking, Tabletop Roleplaying Games, Weird films, Literature, Music and everything astig. Astig!
Friday, December 12, 2014
Thursday, December 11, 2014
KURIPOT GAMER: Hardbound Books for the Hardcore Kuripot
Yay! Sa last article, pinagusapan natin ang TRPG booklets, ngayon paguusapan naman natin ang HARDBOUND BOOKS! HARDCORE! HOSAM! HASTIG! HANLUPET!
Sa huling article, ini-rekomenda kong hanggang 80 pages lang ang i-print. Kung lagpas 80 pages na
iyan, pwede mong i-pa Hardbound Yan! Hardbound dahil wala akong tiwala sa ringbind, kadalasan flimsy yan (kasi ring lang ang suport, pero pag booklet kasi, kumakapal siya dahil folded in half)- kung supplements at add-ons lang pwede siguro ang ringbind, pero focus tayo sa walang kasing hardcore na hardbound.
MAGKANETCHINGS?
Kala mo dissertation! Hindeee! TRPG book yan!
|
Magkano? PHP1.50 para sa isang page, kung back to back PHP3 para sa isang page o dahon. So kuhain ang pahinang iprirprint mo at multiply by 1.50. Ang Tombs & Terrors ay 106 pages, so
106 x 1.50 = 159. PHP159 para sa print, at dahil depende sa size ng print ang presyo ng binding PHP45 lang ang binayaran ko (Kasi a lagpas lang ng 50 ang total leaves eh). Sooo... PHP159 + PHP45 = PHP204 lang ang ginastos ko. HARDCORE!
Maraming meant-to-be-printed PDFs na 400 pages (Ang Fantasy Craft 400 pages eh, pati daw Dungeon World pati iba pa), so PHP600 for print, around PHP100 for boobkind. PHP700 para sa isang hardbound TRPG book! Yay!
Paano Kung Maraming Picture ang Ipri-print ko?
Sabi ni Ate oks lang daw basta black & white. Powder print to, so tipid sa resources PERO malinaw pa rin. As you can see below.Kasing linaw ng araw, wag lang mabasa ng tubig. Ahehehe. |
Saan Naman Ako Pwede Magpaprint?
Kung may college o university sa lugar mo, malamang sa hindi may print shop diyan. Dun! Dun ka magpaprint! Sa UP Diliman ako madalas nagpaprint, pero mura lang daw sa Recto kaya pwede niyo rin subukan dun.May half-elf, pero walang half-dwarf, o half-elf, half-dwarf ng ibang species. Bakit? |
Public domain arts yay! |
I ignore this part of the book. I usually say; 'di ka makagalaw' Yun lang. hahahehe :/ |
Feeling ko meron talaga akong legit na RPG book. |
KURIPOT GAMER: Booklets! Pwede panghampas ng ipis at patungan ng kape
Akalain mo, wala pang PHP300 lahat yan. Kuripot to the highest level. |
Libreng John Wick! Maging si James Bond ng NBI!
Hahahehe. Malaki tiyan na James Bond. ahehehe
|
Kung mapapansin mo, sa bawat kumpol kumpol ng unibersidad at kolehiyo ay may mga print at xerox (Dahil walang Pilipino gumagamit ng 'photocopy', may brand loyalty tayo eh. Haha) shop na nakakalat (tambay ako sa mga 'to, nakikisinghot ng xerox powder. Nagbagong buhay na po ako). Kadalasan, may mga bookbinding services din. Mabenta tong mga shop na to sa mga gumagawa thesis na hindi matapos-tapos, mga ideyang di ma-approve approve. Pero dahil walang masyadong RPG books sa bansa, magagamit mo din tong mga 'to para magkaroon ng improv Gaming Store! Yaaay!
Magkano naman?
So... technically may John Wick book na ako. Yay! |
Sa UP Diliman shopping center ako nagpriprint kadalasan. Hindi isang page ng PDF ang babayaran mo, yung print sa side ng bond paper ang babayaran mo. PHP1.50 ang isang page doon, so PHP3 kung back to back. Dahil dalawang page ang malalagay mo sa isang side ng bondpaper, magiging ganito ang computation (WHOOO! MATH!)
12 Pages is 3 Leaves. (4 page on each Leaf)
1 Leaf contains 4 pages (2 pages on each side, 4 pages total) = (Dahil PHP1.50, per page, PHP1.50x2) PHP3. PHP3 x 3 = PHP9
(Grabe, sa sobrang pagtitipid ko ginawa ko pa ito)
Sa 9 pesos lang may TRPG book ka na! Kadalsan mga rules-lite, alternative, at storytelling system ang mga ganito libro kaya okay na okay kung trip-trip mo lang maglaro.
32 Pages to lahat, 8 leaves. Madali pa rin itupi |
Kung nagaalala ka kung kaya ba i-booklet ang 50+ pages, tandaan na sa bawat papel (o dahon) ay may 4 pages. Kaya para magkaroon ng ideya kung gaano ka-kapal ang booklet mo, i-divide by 4 mo ang total ng pages ng ipri-print mo at gamitin ang tantsameter para makuha ang kapal. Hahahehe.
SARPS! Asteeeg! |
Suggestion ko: hanggang 80 pages lang ang i-print. 20 Leaves yun.
Note 12/9/14: Weird, may bayad na ang SARPS sa DriveThruRPG, dati libre eh. Well, i-download mo na lang sa official googledocs site
INSTANT RPG BOOK
Sa Long Bond Paper ko prinint to. Ewan ko kung bakit long pero OK naman kinalabasan |
'Pag na-print mo na yung mismong booklet, pwede mong i-print yung cover lang sa card stock paper at gawing cover yun. Para matigas-tigas naman yung booklet mo. Pero depende sayo iyon. Ganun ang ginawa ko sa SARPS at sa ReWired. Madali pa ring itupi, hindi naman ganoon ka-kapal ang cardstock eh. Kung iniisip mo kung saan makakabili ng cardstock, meron sa National Bookstore sa halagang PHP20 para sa 10 piraso. Yay!
TANDAAN:
Interestante ang konsepto ng Toypocalypse. Libre pa! |
Abangan ang susunod na post: HARDBOUND BOOKS FOR THE HARDCORE KURIPOT. Asteeeg!
Hardcore diba! 3rd World Gaming to the bones talaga. At dahil dito na nagtatapos ang article pero may mga pictures pa akong gustong ipagyabang, check these out:
d6 na Cyberpunk. Hardcore to, sana lang may gumawa ng Manila setting. |
My girlfriend actually bothers to teach me photography :| Perspective naks! |
Sunday, December 7, 2014
KURIPOT GAMER: Sa Pagkukuripot at Pag-gastos
SA PAGKUKURIPOT
Mas gusto ko puro 100PHP bills pera ko para feeling mayaman |
Tandaan: Hindi ko sinasabing mamirata ka ng mga RPG materials. Sa dinami-dami ng Free RPGs na well-supported hindi na kailangan yun.
Ngayon nasa topic tayo ng Free RPGs, karamihan ng mga nili-link kong RPG ay 'Pay-What-You-Want'. Ibig sabihin nito ay pwede ka magbayad ng kahit magkano, pwedeng hindi ka magbayad talaga. Naabuso ko na ata ang PWYW option sa Drivethrurpg at nung nakita ko ang mataas ng kalidad ng maraming RPG, naisip ko na sa oras at effort na binigay ng mga gumawa nito, karapat dapat lang na magbayad ako ng kahit maliit na halaga.
Hindi sila nanglilimos. Wala akong pera ngayon para ibigay sa kanila, pero sa oras na magkaroon ako, hindi ako magdadalawang isip magpasalamat.
Kung wala ka talagang maibabayad, ang pagpapalaganap lang ng kanilang gawa ay maganda rin bayad.
SA PAG-GASTOS
Sa sobrang tuwa ko, hindi ko pa tinatapon yung box. Gagawin kong shelf. Haha |
Ngayon, alam kong hindi lahat ay makakabili ng ganito kamahal na gamit. PERO naniniwala ako na lahat ay makakapagipon ng ganito kalaking pera. Maaari akong magbigay ng tipikal na advice tulad ng; magipon ng bente araw araw, o magalay ng dugo ng kalaban kay Lumawig, o mangholdap ng namamalimos na bulag (joke lang, wag ka mangholdap ng bulag. Yung malakas-lakas puwede), atbp. Pero ang pagbili ng mga ganitong gamit ay maaaring sumahin sa isang pangungusap: kung gusto may paraan. Alam ko, hindi masyadong nakakatulong pero nasa sayo kasi kung makakabili ka talaga o hindi.
Ang Kuripot Gamer ay nandito para tulungan kang i-maximize ang magagawa mo :) Huwag magalala.
Thursday, December 4, 2014
In a Fertile Land but Plants No Seeds
The Philippines is a country rich with culture- we're a collection of tribes with different cultures, beliefs, and physical appearance. As a non-homogeneous country, we enjoy multiculturalism. And with multiculturalism is a clash of epics, stories, beliefs, and a dazzling array of material culture from an assortment of origins. It's not that hard to find something that isn't Filipino in the Philippines. We're that varied.
Cut to the youth of today: no one really knows much about our culture & history. Aspiring writers pepper classrooms- but most of them write in a setting foreign and influenced by Japan or other countries. Is it the familiarity with their own culture that's driving them away? I've no idea really, and I'll rest it at that. The TRPG scene in the Philippines is no different, but on a micro-scale. We're few and far in between, and with a smaller amount of game designer in our midst, we don't get any home-based games.
The lack of a Filipino setting in TRPG sort of irks me because:
1. I'm a bit hesitant to go through a familiarization phase with settings- of course I read setting-centered lore but read up: A reason why I have a bias for universal systems is that I can just use it for anything that hits me and I don't need to read anything else beforehand.
If we have a game that's set in a largely familiar place; with asuangs & tikbalangs, with kantos & conyos, in ghettos & gigantic malls, we can just go straight to the fun. I've no beef against other settings though: it's fun being in a world that has nothing to do with yours (and that is what I'm after, being an escapist) but I also want to pander and play with the world I live in.
2. As mentioned above, we have a pretty cool setting to play in. As Neil Gaiman said; "This is incredibly fertile ground. Why aren’t you using it?"
3. The multiculturalism of the country becomes more and more Western-centric. Yes, sorry if you don't agree and would mindlessly hate and vehemently curse me, but yes it is. Sit down and look around, what do people want, where do people want to go.
This is about to change when Hari Ragat gets released, but one game isn't enough. More games, more options, more resources- that's what we need. And while progress in the Philippines is rather slow, at least there's progress. I pray to the anitos of better mornings.
P.S.
Even though no one will probably play it, I'll make games that I want to play- and they will be definitely be set in an oh-so-lovable place that channels this country.
Cut to the youth of today: no one really knows much about our culture & history. Aspiring writers pepper classrooms- but most of them write in a setting foreign and influenced by Japan or other countries. Is it the familiarity with their own culture that's driving them away? I've no idea really, and I'll rest it at that. The TRPG scene in the Philippines is no different, but on a micro-scale. We're few and far in between, and with a smaller amount of game designer in our midst, we don't get any home-based games.
The lack of a Filipino setting in TRPG sort of irks me because:
1. I'm a bit hesitant to go through a familiarization phase with settings- of course I read setting-centered lore but read up: A reason why I have a bias for universal systems is that I can just use it for anything that hits me and I don't need to read anything else beforehand.
If we have a game that's set in a largely familiar place; with asuangs & tikbalangs, with kantos & conyos, in ghettos & gigantic malls, we can just go straight to the fun. I've no beef against other settings though: it's fun being in a world that has nothing to do with yours (and that is what I'm after, being an escapist) but I also want to pander and play with the world I live in.
2. As mentioned above, we have a pretty cool setting to play in. As Neil Gaiman said; "This is incredibly fertile ground. Why aren’t you using it?"
3. The multiculturalism of the country becomes more and more Western-centric. Yes, sorry if you don't agree and would mindlessly hate and vehemently curse me, but yes it is. Sit down and look around, what do people want, where do people want to go.
This is about to change when Hari Ragat gets released, but one game isn't enough. More games, more options, more resources- that's what we need. And while progress in the Philippines is rather slow, at least there's progress. I pray to the anitos of better mornings.
P.S.
Even though no one will probably play it, I'll make games that I want to play- and they will be definitely be set in an oh-so-lovable place that channels this country.
Monday, December 1, 2014
KURIPOT GAMER: Inspirasyon Mula Magic Temple
Kung nanunuod (o nakakapanood, o napilitan manuod, o pinilit manuod) ng mga pelikulang Pinoy tuwing tanghali, malamng sa hindi napanuod mo na ang Magic Temple. Yeeep. Yung Magic Temple na 'to.
Bukod sa lumaking napapaligiran ng librong tungkol sa kasaysayan, literatura at alamat (kasi parehas guro ang nanay at tatay ko) gumanap ng importanteng papel ang mga Filipino Fantasy films para mapunta ako sa mahiwagang mundo ng High Fantasy. Natutuwa ako sa konsepto ng kakaibang mundo na hindi 'normal' at walang kinalaman sa nakakabagot na buhay natin.
Kahit gano ka-PNY ang karamihan ng Pinoy Fantasy films, pag bata ka lahat maganda. Tsaka Peque Gallaga film to! |
Isipin mo ang isang batang umaapaw ang interes sa kakaiba at kakatuwa, kuhain ang naturang bata at itapat sa walang kasing lupit at walang kasing astig na Magic Temple, THE Filipino Fantasy Film. Isang taong gulang pa lang ako nung nilabas ang Magic Temple kaya sa replays tuwing tanghali sa ABSCBN ko na 'to napanuod. Ayos lang, wala ako pake, pag 3 taong gulang ka, wala masyado kalaro, tuwang tuwa sa konsepto ng ibang mundo, perpektong perpekto ang Magic Kingdom.
Note on quality sa mga 'cineast': Aminin natin, medyo PNY (Pwede na yan) ang karamihan ng Filipino Films. Pero Peque Gallaga film 'to, at medyo naaangat nun ang kalidad ng pelikulang to.
Isa pa pala (bago tayo dumating sa pinakapunto ko), hindi ko alam to nung bata pa ako pero naka-base daw sa Igorot (si Jubal), Bisaya (si Sambag), at Mindanao (si Omar) ang mga bida. Walang citation pero meeedyo may sense naman. So yay!
Dati pa man, nawi-wirduhan ako sa 'forehead protector' ni Jubal |
Ngayong namamalagi ako sa mundo ng Tabletop Roleplaying Games, nakakaramdam ako ng kagustuhan maglaro sa mundo ng Samadhi (or at least yung katulad niya). Sa isang mundo na parang probinsya, hindi lumang luma na walang mataas na klase ng teknolohiya, pero yung sakto lang na gumagamit pa rin ng espada at palakol ang mga tao. At bilang natural na nakakatuwa ang mga social gatherings ng mga Pinoy, ayus din na maging comedy RPG 'to.
Naiintindihan ko na 1) Hindi na alam ng mga bata ngayon kung ano ang Magic Temple at 2) Hindi alam ng mga bata ngayon kung ang TRPG'ing. Pero hindi sapat na rason iyon para sa 'kin. Ha! Para sa masayang alalala at kakaibang karanasan, nagdesisyon akong gumawa ng TRPG na tulad ng Magic Temple. Hindi siya gaganapin sa Samadhi, pero gaganapin ito sa mundong katulad ng Pilipinas- pero mas marami at mas brutal ang mga mitolohikal na nilalang.
Ang layunin ng TRPG na ito ay gumawa ng nakakatuwang pareha ng Pilipinas: magkahawig na mga paniniwala at pamahiin, mga nilalang at mahiwagang lugar, armas at pakikipaglaban, mga agimat at anting-anting, Jollibee at Andoks atbp. Malamang wala (o onting-onti lang) ang maglalaro nito pero ang importante ay magawa siya. Hindi ito magiging napakalaking TRPG na may 200+ pahina. Ang layunin ko ay makagawa ng simple at rules-lite na TRPG na pwede laruin ng mga batang na-umay na sa DotA o LoL at gustong sumubok ng ibang laro nang hindi nagbabasa ng English at madali maintindihan ang setting- at syempre dapat nakakatawa ang pakiramdam ng laro, ang komedya ay importanteng parte ng larong ito.
KUNG NABABASO MO ITO, INAANYAYAHAN KITANG TULUNGAN AKO. MAGBIGAY KA NG IDEYA AT SUGGESTIONS. MAG COMMENT SA BABA KUNG GUSTO MO IBAHAGI ANG IYONG IDEYA.
Tandaan: Ibang-iba ito sa Hari Ragat. Ang layunin ng Hari Ragat ay makapaglaro sa mundo ng mga epiko ng etnikong Pilipino. Ang layunin ko ay isang comedy, Dungeons & Dragons-inspired Filipino Tropes TRPG.
Subscribe to:
Posts (Atom)